Nadat we onze goede daad hadden verricht door bij de kinderopvang te eten, gingen we de volgende dag met de brommer op pad. We hadden de hoop dat het beter weer zou zijn dan de dag ervoor, maar niets was minder waar, want het kwam met bakken uit de lucht. We lieten ons niet kennen en met de plastic zak aan was het best te doen. Onze bestemming van die dag was het als bijzonder omschreven Tanah Lot, een tempel en grote toeristische trekpleister aan de zuidwestkust van Bali. Het rijden ging weer goed, al was het hier wel een stuk drukker dan in de omgeving van Lovina. Met de meegebrachte kaart konden we de route aardig vinden. Eenmaal bij Tanah Lot aangekomen, werden we via bordjes langs alle shopjes naar de tempel geleid. Daar aangekomen bleek je alleen met eb naar de tempel te kunnen, tja en dat duurde nog een paar uur. Vanaf de neprotsen zag de tempel in zee eruit als een restaurantje met drie dakjes boven elkaar. Hadden we hier de hele tocht voor ondernomen, wat een blamage! Op de terugweg hebben we nog een andere tempel aangedaan, die veel rustiger en mooier was. Toen door naar een dorpje waar de houtsnijders actief zijn. Beiden een bestgrote Buddha gekocht (hoe krijgen we dat in godsnaam mee?) en met op elke knie van EvaeenBuddha terug naar Ubud (wat de locals kunnen met hun halvewinkel op de brommer, moest ons toch ook lukken?!). Althans dat dachten we....Doordat we de vaart er goed in hadden zijn we zo heel Ubud voorbij gereden! En als klap op de vuurpijl kregen we een lekke band, terwijl het al iets begon te schemeren. Gelukkig zit in de bewoonde wereld om de paar honderd meter eenmotorshopje en voor zo'n 3 euro(incl. arbeidskosten!!)heeft hij de binnenbandgewisseld en waren we net voor donker terug in Ubud.

De volgende dag stond er weer een brommerrit op het programma. Nu naar het noorden waar volgens de Lonely planet een mooie tempel en mooie rijstvelden zouden zijn. Deze keer was het weer ons beter gezind en dat was maar goed ook want we hadden een lange rit voor de boeg. Met de kaart erbij ging het opnieuw prima en na een lunch bij een stalletje langs de weg, waar we opnieuw Mie Rebus namen (het wordt inmiddels een traditie!) kwamen we heel toevallig een crematiebijeenkomst tegen. We zijn natuurlijk even gaan kijken, iedereen zag er prachtig uit en er werd geen traan gelaten. Er stond een heel groot bouwwerk in de vorm van een stier/paard gemaakt van kleden papier en hout waarin de kist met de overledene (of alleen wat spullen, dat werd ons - gelukkig - niet duidelijk) verstopt zat. Dit bouwwerk werd in brand gestoken met de hulp van spiritus. Na deze ceremonie reden we door naar de inderdaad prachtig gelegen rijstvelden. Daarna reden we door naar de in de LP genoemde tempel. Ook hier weer een teleurstelling, wat dat zijn alle tempels die we op Bali gezien hebben; teleurstellend. Ruim voor het donker waren we weer in Ubud voor onze laatste maaltijd bij de kinderopvang.

De volgende dag verlieten we de stad en kwamen aan in Padangbai, waar we over een paar dagen met de snelboot naar Gili Trangwang - of Gili T. voor insiders - zouden gaan. Na een lekkere lunch heerlijk op het strand geploft en niets meer gedaan! Toen we ' s avonds wilden pinnen, bleek de automaat niet te werken. Omdat we dringend geld nodig hadden voor ons vervolg op Gili T waar pinnen bijna onmogelijk is, huurden we de volgende dag opnieuw een brommer om in een naburig stadje te gaan pinnen. Gelukkig gaf de automaat daar meer dan genoeg geld en voelden we ons met al die briefjes Dagobert Duck. Bij terugkomst in Padangbai zagen we haaien! Niet tijdens het zwemmen, maar ze werden helaas dood op een truckje gesmeten waarschijnlijk voor een haaienvinnensoepje...een vervelend gezicht. Rijk dat we ons voelden hebben we het meteen maar breed laten hangen en namen op het strand een lekkere massage. Vanavond tijdens het eten spraken we drie franse dames die we kenden van de kookcursus in Ubud. Zij vertelden dat ze voor de helft van de prijs, die wij voor de overtocht naar Gili T zouden gaan betalen, een fastboat hadden geboekt. We besloten dat we - als we onze boot van Gili Cat konden cancellen - ook met een goedkoper speedbootje zouden gaan. Na een snelle en strakke actie was het geregeld! Niet alleen gaan we morgenochtend al naar Gili T, maar we hebben ons ook nog eens in een paar minuten 60 euries bespaard! Tja ondanks dat we het weer even breed hebben, letten we echt wel op onze centjes. Als klap op de vuurpijl gaan we ook nog eens vroeger weg (en zijn daarmee vele andere backpackers die ook een kamer moeten zoeken voor) en is ons speedboatje ook nog eens veel sneller wat betekend dat het maar 1 uurtje braken...euh...varen is! Tevens betekend dat waarschijnlijk dat er de komende 5 dagen radiostilte zal zijn. We zijn heerlijk afgesloten van de buitenwereldin onze in verhouding luxe hutjes op het strand, die we in NL al geboekt hebben; heerlijk chillen, snorkelen en wie weet een diepere duik op zoek naar Nemo! We melden ons een laatste keer voor vertrek naar NL (snik) vanaf Bali, tot dan!

Liefs Eva en Veronique